the right chemistry

เคยสงสัยไหม ว่าทำไมกับคนบางคน …เพียงแค่เราได้พบปะ พูดคุยกันไม่กี่ครั้ง  เราก็รู้สึกว่าเราสนิทกับคนเหล่านั้นมานาน …แต่กับคนบางคน ไม่ว่าจะรู้จักกัน คบค้าสมาคมด้วยมานานขนาดไหน มันก็รู้สึกว่า ยังมี "ระยะห่าง" กำแพงบาง ๆ มากั้น ไม่ให้เข้าถึงกันซะที 

 

"the right chemistry "  …ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า สารเคมีตัวไหนในร่างกาย หรือ กระบวนการธรรมชาติอันไหน ที่ "คัดเลือก" ให้คนไหนสนิทกับคนไหน …

 

ที่วันนี้มาพูดถึงเรื่องนี้ เพราะอาทิตย์ที่แล้ว เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้รู้สึกว่า " เออ..ดีจังเลย ที่เรามีเพื่อนแบบนี้ เราจะรักเพื่อนกลุ่มนี้ไปจนตาย"  ไม่เว่อร์  ไม่เว่อร์  ..คิดอย่างนั้นจริง ๆ  …ไม่จำเป็นว่า "เพื่อนต้องตายแทนเพื่อน" น้ำเน่าอะไรอย่างนั้นน่ะ…แค่อยู่ตรงนั้นตอนที่เราต้องการ เข้าใจและห่วงใย…เท่านั้นแหละ  พอแล้ว

 

อาทิตย์ที่แล้ว เป็นช่วงเวลาที่ย่ำแย่จริง ๆ ทั้งเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว …ผีเข้า..หัวเราะร่าเริงอยู่ดี ๆ อีกแป๊บนึงนึกถึงเรื่องปัญหา น้ำตาก็ซึม เครียด ปวดสมอง.. คนที่ไม่ได้สนิทกับตาลมากคงงง ว่า เฮ้ย ตาลเนี่ยนะ (แกเนี่ยนะ, เจ๊เนี่ยนะ ,…เนี่ยนะ)  มาหดหู่ ร้องไห้  ตาหลกแหลกอ๊ะป่าว …แต่จะบอกว่า ชั้นก็คนนะเฟ้ย ..ถึงส่วนใหญ่จะบ่นบ้าด่ากราด  แต่พระเจ้าก็ยังสร้างต่อมน้ำตามาให้ชั้นว่ะ

 

โทรไปร้องไห้ ปรับทุกข์…เพื่อนสนิท แต่ละคนก็ offer ว่า มากินข้าวคุยกันเลยมา แก..(ขอบใจว่ะ เอ็ม พี่เจี๊ยบ)  เพื่อนที่สนิทเหมือนกัน แต่ไม่รู้เรื่องเบื้องลึก พอเราชวนไปเที่ยว  drink dance drunk  ก็ไป  (เอ..หรือเวลาชั้นไม่มีปัญหา ชวนไป มันก็ไปอยู่ดี )   ก่อนไป dance  เราบ่นพึม  ระบายอารมณ์  มันก็ฟัง (เอ..หรือมันกลัวว่าถ้าไม่ฟัง จะโดนชั้นด่า) 

 

เป็นการไปเที่ยวที่ happy มาก  ที่ Route RCA เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว เพลงดี  เพื่อนดี  "หมดแก้วววว" กันทั้งคืน…เสียดายที่เพื่อนบางคนไปไม่ได้…แถมมีลูกค้ามา join ด้วยอีกน่ะ … (ใครว่าชั้นใช้เหล้าแก้ปัญหา ก็ช่างมัน เพราะมันไม่รู้อะไร  ถึงไม่มีปัญหาชั้นก็ drink&dance 555 โดนมั้ยพี่เจี๊ยบ ใครว่าเราแบบนี้ ก็ปล่อยมันเนอะเจ๊เนอะ)   ขอบใจทุกคนที่ไปด้วยกันวันนั้น  พวกแกมี right chemistry สำหรับชั้น  เจ้  ปอง  เพียว (อุตส่าห์ขอวีซ่าได้)  ชิว และคนอื่น ๆ ที่ไปช่วยกันบรรเลงให้คืนนั้นสนุกมาก  

 

วันเสาร์  …พี่เจี๊ยบตั้งใจจะไปสมัครเรียนภาษาจีน  พอโทรไปคุยแป๊บ ๆ  ชีก็พุ่งมาที่พารากอน มาหาซะงั้น  "ไว้สมัครวันอาทิตย์ก็ได้"  เจ๊ว่างั้น ระหว่างเดินพารากอนเม้าท์กันเยอะแยะ  คาดว่าน้ำลายของสองคนนี้คงเลอะเปรอะพื้นห้างหมดแล้ว  แล้วก็ไปสวนลุมไนท์บาซาร์ต่อ เพราะเจ้แกไปแก้กางเกง (เอิ่ม..แก้ไซส์กางเกง..อย่าคิดมากไป)  เราก็สอยกางเกงมาได้ตัวนึง  แล้วก็กลับไปเคลียร์ปัญหาชีวิตต่อ…

 

ตอบไม่ได้..ว่าทำไมสนิทกัน ทั้งที่เพื่อนหลายคนสุงสิงนานกว่า แต่เราก็ไม่ยักสนิทใจแฮะ…

เราสนใจ quality  not quantity…ใครที่ฉากหน้าเป็นคน friendly เข้ากะทุกคนได้ แต่สุดท้ายไม่เห็นมีเพื่อนสนิทใจซักเท่าไหร่  ..เราว่าอย่างนั้นมันน่าเศร้า…สู้มีเพื่อนน้อยกลุ่มหน่อย ถึงห่างกันไป แต่ bonding สายใยเหนียวแน่น  อย่างงี้แหละ สุขใจกว่าเยอะ…

 

ชั้นรักพวกแกว่ะ 

 

ปล.เพื่อนสนิทที่ไม่ได้เอ่ยนามในที่นี้ อย่าง จ๊าด, หนิง, กี้, เมย์, หวาน ฯ  โปรดระลึกไว้ ว่าพวกแกอยู่ในห้วงคำนึงชั้นเสมอ (เน่าสนิท แต่จริงใจ 555)  ชั้นอยากเจอพวกแกมาก ๆ แต่โอกาสแต่ละคนไม่อำนวย ใครมีปัญหาชีวิต ก็สู้กันต่อไปนะเพื่อนนะ